Za mundurem panny sznurem, za rycerzem panny jeżem - WPIS ODZYSKANY

O Boże, jak mi się go chciało! Śliniłam się do niego od momentu, kiedy firma Pangaea pokazała prototyp na targach w Pekinie. Nie przerażało mnie nawet to, że miał dostać twarz średnio lubianego przeze mnie Orlando Blooma, bo nawet Bloom miewa od czasu do czasu zacne role, a występu w filmie „Królestwo niebieskie”, na podstawie którego stworzono tę figurkę, wcale nie musi się wstydzić.

Najważniejsze było to, że pan figurek będzie rycerzem w „prawdziwej” zbroi. Bijcie mnie, gryźcie i drapcie, ale będę twardo obstawać przy tym, że nic tak nie dodaje chłopu seksapilu, jak dobrze skrojony strój bojowy. Czym byłby Superman bez swojego kultowego, obcisłego wdzianka lub Batman bez zbroi?* No właśnie! Nikim szczególnym. Panowie w ich typie robią się nieodparcie pociągający dopiero w chwili, gdy wciągają na grzbiet stosowne przebranie i ruszają do walki o słuszną sprawę. Takoż rzecz ma się i z rycerzami. Zakuci w stal herosi stanowią widok nad wyraz ponętny i skłaniający serce do czułych potknięć.

 * * *

* * *

* * *

* * *

Balian z Ibelinu jest moją pierwszą figurką, która nie została wyprodukowana przez firmę Hot Toys.  Miałam w związku z tym lekkie obawy, które okazały się zupełnie niesłuszne, bo Pangaea wypuściła produkt równie wypieszczony, co figurkowy gigant, a może nawet i lepszy, bo tańszy (a jak wiadomo Stare Zgredy lubią to, co najlepsze i najdorodniejsze, a jednocześnie najtańsze i w największej obfitości).

Rycerz, jak przystało na ciężkozbrojnego wojownika, przyjechał w pełnym rynsztunku i z mieczem w dłoni, gotowy, by spuścić komuś łomot, lecz jego chęć walki z Saracenami przerodziła się gwałtownie w miłosne gruchanie, bo zamiast brodatych rycerzy Saladyna bitny templariusz natknął się na urodziwą Saracenkę i stało się – Amor po raz kolejny odniósł sukces nad Marsem.

Oto hoża Saracenka. Będę o niej pisać w jednej z kolejnych notek

Pudło, z którego wyłuskałam Baliana, jak to z opakowaniami od figurek bywa, jest wielkie i nieporęczne, co po raz kolejny wymusza na mnie główkowanie, jak upchnąć taki kawał tektury w ograniczonym metrażu, tak, aby nikomu nie wadził. Właściwie to mogłabym się go pozbyć, ale nie zrobię tego ze względu na jego funkcjonalność – dzięki systemowi plastikowych przegródek pudełko mieści w sobie dużą ilość drobnych akcesoriów, które lubią się gubić lub walać po nieodpowiednich miejscach.

Design pudła jest bardzo prosty, ale za to mylący. Otóż zdjęcie, zdobiące frontową ścianę, przedstawia prototyp figurki, który znacznie różni się od produktu finalnego. Muszę przyznać, że do zakupu skusił mnie właśnie wygląd prototypu, przedstawiającego mężczyznę po trzydziestce, o ostrej i wyrazistej twarzy, pełnej zacięcia i bojowego ducha. Rycerz, skrywający się w czeluściach opakowania, ma natomiast twarz łagodną i melancholijną. Gdyby wygolić mu na czubku głowy tonsurę i przebrać w habit, to byłby z niego sympatyczny braciszek zakonny. 

Oto twarz prototypu:

A tu już na powrót „the real deal”:

* * *

* * *

Podobieństwo do Orlando Blooma, którego tak się bałam, jest, ku mojej radości, dość nikłe. Wiele osób, które oglądały figurkę z bliska, rozpoznało w niej zupełnie innego hollywoodzkiego aktora, a mianowicie Kita Harringtona, gwiazdę serialu „Gra o tron”. Niektórzy wysuwali nawet tezę, że jest to przebrany w rycerski strój Jezus Chrystus. Być może miałoby to pewien sens w świecie Mortimera Madderdina, wykreowanym przez Jacka Piekarę (pamiętacie obrazoburczy cytat z okładki, promujący cykl?)

Tak czy siak krzyżowiec dostał twarz dość przyjemną dla oka, w dodatku okoloną „prawdziwymi”, lubiącymi się puszyć włosami. Ponieważ moja cierpliwość do powiewających frywolnie kosmyków jest nadzwyczaj niska, Balian był zmuszony przejść wieczystą stylizację fryzury za pomocą pianki i lakieru do włosów. Gąszcz na głowie został ulizany, przyklepany i związany gustownym rzemykiem. Fryzura poprawiła się na jakieś pół godziny, a później samoistnie powróciła do stanu pierwotnego. Strasznie nieusłuchane te kłaki. Nie mam do nich siły. Jeśli chcą fruwać na wszystkie strony, to ja im wolności ograniczać nie będę.

Myślę, że prawdziwy że Balian z Ibelinu, czyli postać historyczna, której oddano hołd filmem „Królestwo niebieskie” i później przekuto na figurkę, nie nosił aż tak długich włosów, no i nie był młodzieniaszkiem o pyszczku zatroskanego yorkshire terriera, ale że do dziś zachowało się niewiele jego podobizn, więc i tak nie da się tego sprawdzić.

* * *

* * *

„*” Dość oczywista odpowiedź na tak postawione pytanie brzmi: „Byliby bardzo przystojnymi golasami”