Sandra i relikt z przeszłości

Bijcie mnie i zabijcie, ale nie jestem w stanie powstrzymać w sobie miłości do lalek-klonów. Choć lalki od poważanych w świecie producentów to zdecydowanie moja bajka, to nie umiem patrzeć kosym okiem na ich siostry z nieprawego łoża. Co gorsza, to właśnie one wydają mi się atrakcyjniejsze od wymuskanych i idealnych lalek "z wyższych sfer", choć nierzadko stoi za nimi kradzież patentów i nieczyste intencje twórców. A jednak klony nie tylko mnie nie odstręczają, a wręcz przyzywają ku sobie, każąc ciągle powiększać grupę plastikowych dziewcząt, które udają jakieś bardziej znane lalkowe koleżanki (co ja tu będę ściemniać, toć wiadomo, że chodzi o Barbie).

Dziś będę pisać o kloniku, który dostał mi się jak ślepej kurze ziarno, a to dlatego, że dorwałam go w stanie NRFB, kiedy pachniał jeszcze pierwszą świeżością i od wielu lat męczył się w swojej trumnie. To, że dotrwał "do naszych czasów" w niezmienionym stanie było dla mnie ogromną radością i zaskoczeniem. Nie od dziś wiadomo, że klony, które utraciły swoje opakowania, mogą na wieki pozostać nierozpoznane. A tu - taka niespodzianka!

A teraz ograniczając swoją tendencję do bezproduktywnego gadulstwa pozwolę kloniczce, by się Wam samodzielnie przedstawiła:

Sandra jest lalką przełomu lat 80-tych i 90-tych, na co wskazuje charakterystyczny zapis na jej pudełku: "bendable legs, movable arms, twisted body". Każdy szanujący się barbiowy klon z tamtych czasów miał na opakowaniu taką trójstopniową litanię, a jeśli nie miał, to był dziesiątą wodą po kisielu, niegodną stać w cieniu bardziej udanych kopii matellowskiej gwiazdy. Lalka, której nie zginały się nogi, nie ruszały ręce oraz która nie mogła okręcić się w talii była po prostu gorsza.

Sandra może czuć się wśród innych kloników jakby wygrała szóstkę w totka, bowiem zna nazwę swojej firmy-matki: GW Toys i miejsce pochodzenia: Chiny (a jak głosi stare chińskie przysłowie - "Znać imię swej matki to jak wygrać w mahjonga, a znać imię ojca - to jak zostać zięciem cesarza"*). Poza tym nie wiadomo już o niej zupełnie nic i nawet najstarsi górale nie pamiętają jej historii.

* * *

* * *

Sandra bardzo zacnie prezentuje się w pudełku, gdzie towarzyszą jej liczne akcesoria. Jak na elegancką damę przystało ma swoją szczotkę, torebkę-sakwę, lusterko i relikt z przeszłości, o którego istnieniu już trochę zapomniałam. Ten relikt to walkman - odtwarzacz muzyki z kaset (odpowiednik dzisiejszych odtwarzaczy MP3), który był kultowym gadżetem z mojej młodości. Pamiętam jak zajechałam na nim prawie na śmierć kasetę z hitami grupy New kids on the block, co doprowadziło mnie do rozpaczy czarniejszej niż dno przypalonego garnka. Kaseta zerwała się w miejscu, które najczęściej przewijałam, ale dzięki pomocy rodziców udało się ją skleić i służyła mi jeszcze długie miesiące, pokąd nie zmieniły mi się gusta muzyczne :)

Walkman walkmanem, ale w tym całym żółtym zestawie akcesoryjnym najbardziej zachwycają mnie delikatne, utrzymane w tonie barbiowej klasyki, szpileczki. Wiele bym dała by móc zobaczyć u współczesnych lalek takie eleganckie buciki. To nie to, że nie lubię nowych wzorów, ale klasyka to jednak klasyka.

A jak przedstawia się gwiazda tego zestawu, Sandra? Śmiem twierdzić, że godnie! Jest tak miła w  swojej retro-kiecuszce, do której, niczym do przysłowiowego kożucha, doszyto czerwone kwiatki; z dołeczkami w pulchnych policzkach, z dziewczęcą grzywką i jakąś ogromną skromnością, która bije od jej postaci, że nie mogę się nią nacieszyć :)

* * *

* * *

I jeszcze mały bonus "dla młodzieży" w moim wieku :) Kto tęsknił za NKTOB?

*PS. Chińskie przysłowie zmyśliłam, w przyrodzie takie bzdurne powiedzenie nie istnieje.

I jeszcze mały edit. Bo Sandra zostawiła po sobie swoje klony. Które (łohohoho!), zrobili Polacy. Popatrzcie tylko niżej, czy to nie znajomy dla nas widok?:

* * *

 

* * *

 

Wszystkie zdjęcia klonów podejrzane i pobrane stąd: https://vk.com/dolls90?z=album-53904490_174428825