Inwalidki

Jeśli by wymieniać barbiowe moldy, za którymi niespecjalnie szaleję, to na liście nielubianych twarzyczek bez wątpienia znalazłby się buziak matellowskiej mamuśki z Heart Family. Nie jest to, według mnie, brzydka lalka, a po prostu lalka nie wpisująca się w moją estetykę, która zdecydowanie zbacza w stronę ostrych i drapieżnych makijaży. Właśnie dlatego delikatna twarzyczka „mamuśki” jest u mnie na straconej pozycji. No i na co to wpływa? Ano na to, że i tak mam u siebie dwie laleczki reprezentujące nurt „macierzyński” u Mattela. No zupełny klops i porażka!

Pierwsza z lalek to zakup spontaniczny, poczyniony ze względu na nietypowe miejsce produkcji lalki, którym jest Wenezuela:

Skoro Wenezuela, to Rotoplast, a skoro Rotoplast, to lalka na sto procent różni od wydań takiego samego modelu na rynek europejski czy amerykański :) W takim przypadku jestem w stanie na chwilę przymknąć oko na to, że dziewuszka ma typ buziaka, za którym nie przepadam.

 

Mamuśka z Wenezueli trochę już w życiu przeszła, co widać po jej wymęczonym i wymemłanym pudełku, które w dodatku jest zakurzone w środku. Myślę, że lalka była przechowywana w warunkach, których nikt z nas nie uznałby za optymalne, co znacząco wpłynęło na jej stan fizyczny.

 

 

 

* * *

 

 

Biedula już nigdy nie da rady skinąć głową, gdyż zniszczeniu uległa jej szyja – pod broda wytworzył się charakterystyczny „kołnierz”, będący rezultatem powolnego rozkładania się materiału, z którego sporządzono ciałko. O ile wiem, jest to bardzo powszechna przypadłość lalek, pochodzących z terenów Ameryki Południowej, w szczególności takich, które przez długie lata pozostawały w stanie NRFB. Plastik i wysokie temperatury to nie jest dobre połączenie! Świetnie o tym wiemy, choć sami mieszkamy w umiarkowanej strefie klimatycznej. A jednak i w naszej zimnej Polsce słoneczko umie robić brzydkie psoty – na przykład nieusuwalnie odbarwiać ciała lalek, wystawionych na jego promieniowanie. Czy dałoby radę stopić lalkowe ciało w takim stopniu, jak robi to z lalkami z drugiego końca świata? Oj, wolę nie sprawdzać!

 

 

Niektórzy kolekcjonerzy, obrzydzeni kołnierzem, samodzielnie go usuwają (szlifują do zera, ścinają ostrym nożem lub innym niebezpiecznym narzędziem), a zaś inni są zdania, że ta nieestetyczna narośl stanowi cechę charakterystyczną zabawki, więc niech Bóg broni się do niej dotykać. Jeśli chodzi o mnie – to z dziką rozkoszą zdjęłabym to paskudztwo z ciała lalki, ale mam obawy, że podczas procedury naprawczej mogłabym bardziej naszkodzić niż pomóc. Nigdy nie miałam drygu do robótek ręcznych i dlatego w szkole podstawowej niewymownie  cierpiałam na zajęciach ZPT (dla niewtajemniczonych: Zajęcia Praktyczno-Techniczne), gdzie trzeba było wykazywać się zmysłem konstruktorskim i zręcznością dłoni. Oj, nie miałam ja na tych zajęciach wysokich ocen, nie miałam!

 

 

Na "kołnierzozę" cierpi też dzieciątko, stanowiące część lalkowego zestawu, ale u niego to schorzenie jest zdecydowanie mniej widoczne, bo krągły łepek skutecznie maskuje szyję.

 

Dobrze, że cała reszta mojej inwalidki ma się dobrze. Włosy nadal są miękkie - nie wykruszyły się ani nie zbiły w dredy. Kiecka tez daje radę, pomimo przebarwień, widocznych na jej koronkowych częściach. Na wszelki wypadek nie sprawdzałam, czy nie pofarbowała ciała mamuśki - jeśli tak się stało, to wolę o tym nie wiedzieć.

                                                                            * * *

* * *

* * *

W pudełku wraz z lalkami uchował się katalog, w którym można pooglądać prześmieszne stroje dla Barbie, wytwarzane na rynek wenezuelski. Niestety nie przedstawię Wam jego całości, bo w trakcie zdjęć do dzisiejszej notki padła mi bateria w aparacie, ale zanim to się stało, uwieczniłam ten przecudny komplet:

 

Postaram się w skończonym czasie wrzucić katalog do skanera i jeśli ktoś z was będzie takim skanem zainteresowany, to zapraszam do kontaktu na maila.

Mamuśka z Wenezueli ma w moim domu koleżankę, przytarganą w dawnych czasach z rynku. W związku z tym, że rynkowa bida trafiła do mnie z twarzyczką pomazaną lakierem do paznokci, konieczne było całkowite usunięcie makijażu i zastąpienie go nowym. Po odświeżeniu wygląda trochę młodziej niż w wersji oryginalnej i podobno przypomina bohaterkę filmu "Igrzyska śmierci" (co wcale nie było moim zamierzeniem). Właściwie to nie wiem, dlaczego wzięłam ją do domu. Chyba zrobiło mi się jej żal i zachciało mi się być zbawczynią kolejnej "inwalidki życiowej".

Na koniec krótkie ogłoszenie sprzedażowe - gdyby ktoś z Was chciał przejąć ode mnie mamuśkę z Wenezueli, niech da znać - mimo tego, że to rzadka lalka, to nie za bardzo ją lubię (próbowałam się z nią zaprzyjaźnić, ale nie dam rady). Razem z mamuśką chętnie w gratisie odstąpię przemalowańca, bo i on specjalnie mi nie leży.

PS. Żeby nie męczyć was więcej przemalowańcami i zaspokoić swój głód na pochwały i głaskanie po główce, założyłam sobie konto na Instagramie, gdzie będę wrzucać kolejne zrepaintowane trupki. Kto ma ochotę, niech zagląda: https://www.instagram.com/stary_zgred79/?hl=pl